We zijn er!

We zijn in Wamena! Gisteren zijn we na een mooie vlucht met MAF hier aangekomen. Terwijl we in het vliegtuig zaten kwam Pieter erachter dat hij de laptop op de achterbank van de auto van het guesthouse heeft laten staan ;( Inmiddels is deze bij kantor MAF gebracht en hopelijk zal die hier maandag arriveren. Daarom dus weinig actie op internet van onze kant. De kids genieten hier en vermaken zich met de honden en de buurmeisjes. We zien ze bijna niet binnen! Vandaag was er een feest op de internationale school, dus dat was een leuke binnenkomer. Julia zal daar maandag starten. Ivana is voorlopig nog thuis. Er is nog geen zicht op hoe dit verder zal verlopen, maar waarschijnlijk wordt dat voorlopig home-schooling. Een hartelijke groet vanuit onze nieuwe woonplaats.

Van Yogyakarta, de dingen die voorbijgaan

Na een goede reis zijn we gisteren in Sentani aangekomen. We zijn op Papua! Tsjonge, wat is de tijd enorm hard gegaan op Java! Die drie maanden zijn omgevlogen. Een heel gek idee dat het al eind oktober is, in ons idee is het nog steeds zomer (juli ofzo). En wat hebben we GENOTEN in Yogyakarta. Een geweldige tijd. Wat was er dan zo leuk aan Yogyakarta/Java?

Pieter

Wat was er allemaal leuk? *Voor een ontwikkelingsgeograaf is het wonen en het observeren van het leven in een Indonesische stad op zich al een feest, vooral wanneer die onder de rook van de Merapi ligt. *Dat er zo verschrikkelijk veel Javanen zijn en vooral hun belangrijkste product: het verkeer *De reflecties op de Javaanse cultuur en de manier waarop we onze eigen cultuur zien. Bv: het eten wat over is uit het restaurant meenemen naar huis. Als je een traktatie niet lekker vindt dat gewoon zeggen. Wanneer je iemand raar vindt doen hem gewoon uitlachen. Als je een compliment krijgt zeggen: ‘ja dat klopt, leuk hé?’ Hoezo zijn Nederlanders eigenlijk rechtstreeks en eerlijk? *De vindingrijkheid om bijna alles te recycelen, te repareren of op een originele wijze om te bouwen tot iets nieuws is een vorm van creativiteit die we in Nederland niet meer zo kennen. Leuk voor de Javanen, maar je vraagt je wel af wat het gemiddelde innovatievermogen van de Nederlander nu eigenlijk is. Wat was er niet leuk? *Ongeveer zeven keer naar het ziekenhuis en dan steeds heel lang wachten. *Mensen die je in je gezicht uitlachen wanneer je ze niet goed begrijpt of wanneer je iets doms zegt. *Enige frustratie wanneer je na bijna drie maanden taalstudie weer iemand tegen bent gekomen die een heel verhaal afsteekt waar je helemaal niks van verstaat. *Drie maanden was tekort.

Jacomien

Wat er zo leuk was? Eigenlijk alles! *Voor het eerst sinds jaren heb ik weer echt optimaal kunnen genieten. Bijv. als je op je scooter zit en door het Javaanse landschap rijdt: een blauwe lucht, hoge palmen die wuiven in de wind, prachtig groene rijstvelden, daarop Javaanse mensen aan het werk met van die karakteristieke driehoekige hoedjes op. Echt, je geniet tot in je vingertoppen... Net of je door een boek van Hella S. Haasse heenrijdt. Zo mooi en zo puur. Geweldig. *Het eten natuurlijk. Wat hebben we heerlijk gegeten! Zoooo lekker. En alles zoooo goedkoop. *Winkelen, een genot. Heel veel leuks voor weinig geld. *De mensen/mentaliteit: hele aardige mensen, gedragen zich normaal. Niet opdringerig, niet overdreven. Wat verkopers betreft: meestal vaste prijzen waardoor je niet af hoeft te dingen (waar ik een hekel aan heb), etc. Die mentaliteit past wel bij ons. Ja, eerlijk gezegd hebben we wel een beetje ons hart verloren in Yogyakarta. Nu maar hopen dat dat in Papua ook zo zal zijn ; ). Was alles dan leuk? Nou, als je echt wilt dat ik iets verzin: *de afgelopen weken was het TE warm. Vreselijk heet en vochtig, niet prettig. *Lange wachttijden overal. Bijv. in het ziekenhuis en op het vliegveld (gebeurt het ook weleens dat er geen vertraging is?). *Enne...je been verbranden tegen een knalpijp van een scooter is ook niet leuk, dat had ik dus ; (.

Julia

Ik vond de bruiloft erg leuk. Met een hele mooie prinses en prins. En ik vond de Engelse school erg leuk, omdat we veel leuke dingen deden. Het buitenspelen was erg lang en er was een hele leuke schommel. In Yogya was ook een speeltuin, je kon daar ook naar binnen. Daar was een dinosaurus die z’n kop beweegde en een slang met rode ogen en dat vond ik een beetje eng, ze waren gelukkig niet echt, het waren twee neppen. We gingen ook naar twee KidsFunnen. Naar 1 gingen we heel vaak, die was in de Progo. Daar waren treintjes, daar kon je van voren machinist zijn en je kon met bootjes rondvaren, daar was een racebaan en een springkussen. En 1x gingen we naar een KidsFunpark. Dat is heel groot. Daar is ook een zwembad, maar daar mocht ik niet in omdat ik een wrat heb en die mag niet nat worden want die is geopereerd. Daar waren zoveel bootjes, raceautootjes en treintjes, zoveel! Maar weet je, ik vond niet leuk P.E. (en dat is gym), want dat was buiten. Dat was veel te heet voor mij. Ik vond het niet erg als ik af P.E. ging.

Ivana

De Engelse school was leuk en niet leuk. Daar deden we leuke en niet leuke dingen. En dat we naar de KidsFun gingen. Verder wil Ivana niets vertellen. Dit doet ze niet graag. En skypen ook niet (helaas voor de fam. in NL ; (. Die leeft heel erg in het hier en nu en heeft veel oog voor details (zoals kleine diertjes) waar ze zich uitstekend mee vermaakt. Verder geniet ze enorm van het leren lezen en schrijven (daar beginnen ze op het int. onderwijs al mee op de kleuterschool). Ze is erg trots dat ze al ver kan tellen in het Engels en ook al een eindje in het Indonesisch.

En om het geheel niet al te rooskleurig te laten lijken: er zijn ook nare dingen gebeurd de afgelopen weken, maar dat heeft op zich niets met het zijn-op-Java te maken. Pieters oma is natuurlijk overleden. Dan mis je toch echt je familie. Verder het afschuwelijke bericht dat het vliegtuig waar Oikonomos in Papua een programma mee uitvoerde is neergestort (allen overleden). En de bomaanslag in een kerk in Solo, een stad verderop dichtbij Yogyakarta. Je merkte toch wel de spanning onder de christenen en je zit niet echt lekker in de kerk daarna. En we hebben de afgelopen weken UREN in het ziekenhuis gezeten met Julia. Ze had allerlei kleine dingen (bijv. een wrat op haar been die weggehaald moest worden: werd serieus aangepakt, echt in een OK). Je gaat hier niet zo makkelijk naar een huisarts, iedere keer een afspraak maken. Dan komt bijv. de dokter weer niet opdagen. Vervolgens twee keer voor niks twee uur wachten omdat wij dachten dat de hechtingen eruit moesten, maar bleek dat het zelfoplossende waren, daarna nog een uur wachten op medicijnen etc. zucht...

Geniet nog even mee van de map met foto’s van Yogyakarta voor we aan ons volgende avontuur beginnen. (Dit keer zijn het er best veel, dat zal vanuit Wamena waarschijnlijk niet meer lukken om er zoveel tegelijk te uploaden). Morgen hopen we met MAF naar Wamena te vliegen en zijn dan eindelijk op een plaats waar we voorlopig zullen gaan wonen.

Lalu lintas (verkeer) di Indonesia

Het verkeer in Indonesie is:

*hectisch *geen verkeersregels (gewoon met de massa meerijden en je claxon zoveel mogelijk gebruiken) *links rijden *mag ook gerust eventjes rechts rijden als dat handiger is ; ) *links of rechts inhalen maakt niet uit *oppassen voor de stadsbus, die duwt altijd door, niet links inhalen, want die komt ineens naar links en dan zit je klem... Rechts liever ook niet vanwege de enorme rookwolken uit de uitlaat *gruwelijk veel scooters *ook van die 'Brabantia' scooters (jaren '60 dingen. Ook in het nieuw verkrijgbaar) *met zoveel mogelijk mensen/materialen op de scooter *je kind achterop voeden *de meest vreemde voorwerpen meenemen op je scooter, bijv. ladder (hou je gewoon omhoog), fiets (zet je overdwars op schoot van je bijrijder), heleboel levende kippen (in een soort aangebouwde kippenren achterop de scooter), rijdende marktkraampjes (scooter volgehangen met allerlei spullen, weet-ik-niet-hoeveel dozen etc. *extreem hooggeladen vrachtauto’s *verkeerslichten die uitgerust zijn met een aftelsysteem (soms moet je 180 sec. wachten ; ( *net nog doorrijden als het al rood is *vrij linksaf slaan bij een verkeerslicht *opvallend weinig ongelukken (1x gebeurde er vlak voor ons een ongeluk. Een man op een scooter moest een overstekende man ontwijken en viel met zijn scooter. De overstekende man was van schrik omgevallen. Hij hield een dienblad in zijn hand met een flesje sambal en ketjap erop en hij had zijn dienblad nog recht...)*veel eenrichtingsverkeer *heel veel politie ‘s morgens op straat (wat erg handig is, want die regelen het verkeer) *om de twintig meter minimaal 1 parkeerwachter (met fluitje) die ook het verkeer tegenhoudt als het nodig is *altijd hetzelfde parkeertarief voor je scooter betalen, of het nu 1 min. is of de hele dag: € 0,08 ct *geen schommelende benzineprijzen. Altijd Rp. 4500 (€ 0,37) per liter *veel fietstaxi’s op straat die voorbij de stoplichten midden op een kruispunt stil gaan staan, heel irritant *voornamelijk nieuwe auto’s, zonder deuken en krassen (tweedehands zijn auto’s even duur, geen idee waar alle oudere auto’s dan zijn) *mooie, opgepoetste oldtimers zoals VW busjes-met-wit-dak en kevers *veel fietsen (ook gerust zonder rem) *veelzijdige keuze in openbaar vervoer: becak (fietstaxi), gewone taxi, ojek (scootertaxi), bus, paard en wagen *mondkapje/doekje tegen de uitlaatgassen en rondvliegend stof (of as van de Merapi) *dik aangekleed op de scooter zitten (winterjas, want 32 graden is best koud ; ) en vrouwen hebben vaak handschoenen aan, want stel je voor dat je nog bruiner wordt. Wit is het schoonheidsideaal hier (het gras van de buurman is altijd groener...)

Familie van der Wilt in het indonesische verkeer is:

*te herkennen aan een sticker achterop de scooter: dangerously beautiful ; ) *inmiddels ook gerust met z’n drieen op ’n scooter *nog net doorrijden als het rood is (want anders moet je zo lang wachten in de hete zon) *bij een verkeerslicht voorbij de hele rij auto’s rijden zodat je in ieder geval helemaal vooraan staat als het groen wordt *bijna 3 duizend kilometer extra op de teller *iedere keer verkleden, want je kleren stinken enorm naar uitlaatgassen *claxonbediening door Julia of Ivana (zodra de secondeteller op 0 staat toetert vooral Ivana er driftig op los) *ook zoveel mogelijk materiaal meenemen op de scooter. We moesten bijv. veel boodschappen doen voor de verscheping. Pieter en ik allebei met een grote plastic box vol boodschappen voorop onze scooter en dan moeilijk doen met je armen erover heen en dan nog sturen, geen gezicht natuurlijk van die lompe blanken die zoiets niet gewoon achterop vastbinden...

Benieuwd geworden? Een stukje meerijden achter op de scooter? Stap maar op. Julia geeft u een rondleiding door de stad.

Bericht voor onze niet-NL's-sprekende vrienden

Terima kasih anda mau melihati blog kami. Maaf, blog ini di dalam bahasa Belanda. Tapi mungkin senang untuk melihat foto-foto dan film. Kalau ada kata foto dengan warna biru, di sana ada link ke webalbum kami. Selamat melihat-lihat! Terima kasih...

Ter herinnering aan onze oma

Afgelopen woensdag kregen we bericht dat oma Van der Wilt de avond daarvoor is overleden. Ze is 91 jaar geworden. Aanstaande zaterdag wordt ze begraven. Wij kunnen hier niet bij zijn en dat is een raar idee. We hopen en bidden dat de Heere onze familie kracht wil geven om dit verlies te dragen en dat Hij bij hen wil zijn in deze dagen, zaterdag tijdens de begrafenis en de tijd daarna.